Yaw ben nerelere gidem? Ne edem? Her gün santim santim genişliyorum. Durduğum yerde şişmeye devam ediyorum. Gerçi durmuyorum, onca yorgunluğuma rağmen adımlarımı aynen, her daim, sağlıklı düzende atmaya devam ediyorum; ama nafile! O yürüyen benim de, o beden ben değil resmen. Ne, 2 adım önde giden üstler, ne de, 3 adım geriden takip eden toto benim! O kavuşmayan bacakları hiç mi hiç tanımıyorum!!!
Her daim PMS durum şişkinliğinden, patlamak üzere olan su dolu bu bedenden bıkkınlık gelip, şu bacaklar biraz dinsin, burnumda dolaşan üstlerim biraz insin dedim, hormon terapisine kendimce ara verdim. Allah'ım o da ne?!! Artık tamamen düşen östrojen ile beden nasıl bir paniğe girdiyse, yok böyle bir yağ üretimi; yağ bağlamanın böylesi!!! Bedenimi, hızla kaplayan, çoğaldıkça çoğalan yağ hücreleri!!!
Hormon tedavisine yeniden sarıldım; "denize düşen" misali...
En çıldırtanı: Hiçbir şeyler olmuyor üzerime!!! Kabuslarla uyanıyorum her sabah, ne giyeceğim ben şimdi diye!!!!
Eyyyy Yüce Varlık! Bir insanı, hem bu kadar zevkli, stil sahibi yarat, ama ona o tarzı cümle aleme gösterecek bedeni verme!
Olmaz ki böyle!!!
Sabahları o ayna karşısında, ufak (bir de ev ahalisine, hatta komşulara danışmak lazım ya aslında) cinnetler geçirmiyor da değilim hani.
Ve dün, o da oldu!
İşteki patavatsız, yerden bitme, bastı bacak: "Kilo mu aldın sen?"!!!
Motivasyon harikası, çağdaş kölelik sisteminin gövde gösterileri ile şenlenen müthiş arenası, açık düzenli ofisin tam ortasındayız.
...
Derin bir nefes...
...ve...
"Evet, deli kilo aldım. En son +10'da bırakmıştım! Her gün yağ hücrelerim hızla çoğaldığı için de, son durumu takip edemez haldeyim.
Yok, hayır, merak ettiğin üzere, hamile falan değilim! İstesem de kalamam zaten. Erkenden menopozlu hatun oldum. Menopoz demek yumurtalar tamamen bitti demek olduğundan, hayır, bir ümit de yok. Tüp bebek de olmuyor. Hayır, o da henüz olmadı; tıp o kadar gelişmedi!!!
Zaten, çoktan aştım ben o konuyu.
Niye mi sinirliyim o halde?
SEN SOR DİYEEEEEEE!!!!"
...aklımdan geçenlerdi...
...ağzımdan çıkanlarsa sadece, "Evet, kilo aldım!" oldu! Ama şahane bir "Fazla merak, iyi değildir, canımmmmmmmm!" kafa çevirişi eşliğinde.
"Öküz danasını!!!"
Yaw, Allah aşkına; bir insan, bak "insan" diyorum, insandan olma, insanoğlu, neden "Kilo mu aldın sen?" diye sorar ki acaba???!!!
Sana neeeee!!!
O hırsla, asansörü bile beklemeden, onca katı, koşa koşa nasıl indiysem?!
...
Bir nefes alayım...
Böyle anlarda, bazen, şeytan diyor ki, "Yak bir sigara".
...
"Ama yok ya..."
Şaşırmıyor da değilim, o kanser çubuğunun metabolizma ve hızı üzerinde etkilerini anlatan araştırmaları okudukça. Doktorlar, ister istemez dillendirmek istemiyorlar ama, o 4000'den fazla zehir içeren sigarayı bırakmanın çok ciddi yan etkileri var: Sürekli ve geçmeyen yorgunluk, konsantrasyon eksikliği, şeker dengesizliği, kabızlık, yavaşlayan metabolizma ve kimilerinde alınan ortalama 13 kilo...
Meledi bırakırken bile insana zarar veriyor!
Aaahh ah, hiç bulaşmamak lazım gelirdi de; ne salak mışız be! Estağfurullah değil de, gençlik aklı diyeceğim de, hepsi külliyen cehalet hani. İnsan, içinde yaşadığı ve belki de gerçekten sahip olduğu tek şeye, bedene, bedenine, zarar verir mi?
Şimdiki aklım olacaktı ki...
Yalnız, bu son 50 gündür yaşadığım yorgunluk öyle böyle değil. Durmadan genişleyen çevrem ve yağlarımla, o da arttıkça artıyor. En ufak toplantı molasında ya da trafiğin durduğu anda kestirmeler başlıyor, o derece.
Anlatamadım ki, Kadın Doğum Prof.'uma durumumu, derdimi.
"HocaaaaaAAAAA, karşında SAĞLIKLI YAŞAM TARZI manifestosunu yazmış BİKİNİ var! Hiç yediğinden içtiğinden sağlığı eksik eder mi?!!"
Bir çare bulduğu yok bana.
Yok, bu böyle olmayacak. Yarın ilk iş Dahiliye'ye! Sayılsın kanım tas tamamıyla. Sonra da doğruca Endokrinoloji'ye. Hormonlarımın hepsine bakılsın iyicene!
65 kiloya dayandık resmen!!! Yetti be!
0 comments:
Post a Comment