Veda etmek gerek Tüm Eskilere..

Biten her şeyin ardından bir hüzün düşer hep insana..
Alışırsın onun varlığına!
İyi mi kötü mü diye irdelemediğin o alışkanlığa..
Ne olursa, Olsun! Hep olsun istersin yanında..
Ve bir gün düşünme fırsatın olur, bir anda!
Önce artısına bakarsın, sonra eksiğine.. Tartarsın da tartarsın!
Derken bir ferahlık kaplar içini..
"Veda etme zamanıdır" dersin!

Bir süre şapşal şapşal gezersin!
Geçmişi geçmişte bırakasın kesindir de, kopmak yine de zor gelir!
Ne yapacağını bilmez, sudan çıkmış balık misalisindir de, belki de değilsindir de!
Özgür olup uçasın vardır.. Her şeyi yapacak gücü buluverirsin kendinde..
Arkana bakmadan gidesin gelir.. de.. aklın kalır yine de..

Son bir kez "deneyeyim" dersin.. Olmaz artık üstüne o eski elbise!
Ayna karşısında, bir sağdan bir soldan daraltmakla uğraşırsın, omuzlar düşer bu sefer de..
İşte şimdi kopmuştur artık o iğneyle tutturulmuş bağ..
Tam bir kabullenmenin yaşandığı o tarif edilmez huzurla;
"Artık seni eskiciye vermeli!" kararı bulaşır geride kalan her ne varsaya..

Sonra bir anda, gözüne belirir, gittikçe netleşir o hep olmak istediğin "insan"..
Hoplaya çoşa sırasıyla sıralanır gerçek olacağını bildiğin tüm hayaller, hemen ardından..
Gelecek olan yenileri düşündükçe, başlar zıplamalar, danslar, oradan oraya koşuşturmalar..
Ve sevinci muhteşem bir hazza taşıyan her türlü heyecanlar..

Elveda 42 beden elbise..
Elveda tüm eskiler..

Hoş geldin hayat..
Hoş geldiniz doyulası güzellikler..